Appelbloesem

 

 

 

Eind maart waren we een paar dagen in de omgeving van

Dinant (Wallonië), niet echt ver van huis, maar toch even in een totaal andere wereld.

Vlakbij ons hotel stonden twee grote bomen volop in bloei.

Appelbomen, denk ik.

 

 

 

 

Zo donker van kleur,

als de zon er niet op scheen, leek het wel rood.

 

 

 

 

Daar moest ik natuurlijk met de macrolens op af.

 

 

 

Wat een kleurenfeest. 

 

 

 

 

Het licht werkte ook goed mee op dat moment. 

 

 

 

 

Nogmaals een foto met veeeel bloemen en nog meer knoppen.

 

 

 

 

 

 

Een lichte afwerking is zeker zo mooi.

 

 

 

Bijna high-key 

 

Dan nog meer bloesem, maar nu uit eigen tuin.

 

 

 

 

De wit-met-een-beetje-roze bloemen aan ons mini-appelboompje.

 

 

 

 

Dat was een paar weken later,

nog net voor het stormachtige weer alle bloesem eruit blies.

 

 

 

 

Maar gelukkig had ik de foto's nog.

En komen er nu weer nieuwe bloemen aan.

 

 

 

 

 

 

 

Het is wel mijn bedoeling om ook blogs te maken over ons uitje

naar België, maar ik denk dat ik eerst nog wat bloemen zal plaatsen.

Zo fijn dat ik dit voorjaar weer volop met de macrolens aan de gang kan.

 

 

 

 

 

Vooral wit

 

 

 

Nog weer een blog met vroege voorjaarsbloemen.

Dit keer wél met geopende bosanemonen, maar ik begin met holwortel.

In het wit, die had ik niet eerder gezien.

 

 

 

 

En dan toch de bosanemonen.

Om te beginnen met een bijzondere, want deze had een plekje 

helemaal voor zich alleen gevonden in een park. waar het verder wemelde 

van de bosanemoontjes.

 

Ook nog een keer wat verder ingezoomd,

zo kan je ook eens het plantje in zijn geheel zien.

 

 

 

 

Dat was in het park bij Kasteel Oud Poelgeest,

waar het verder bomvol stond met dicht op elkaar groeiende anemonen.

Op enkele plekken ook een roze variant.

 

 

 

 

Deze twee hadden eens een goed gesprek met elkaar.

 

 

 

 

 

Zo'n bloemetje in volle glorie.

 

 

 

 

En nog een paar, met wat meer omgeving.

 

 

 

 

Die ochtend vond ik het fotograferen van de bosanemonen wel erg lastig;

iedere keer als er iets leuks in beeld kwam, kwam er weer een fikse windvlaag langs.

 

 

 

 

 Deze anemoon werd er ook een beetje treurig van.

 

 

 

 

Holwortel is iets steviger en dus wat minder gevoelig voor al die windvlagen.

 

 

 

 

Meestal lukt het niet om met mijn lens zo heel dicht op een onderwerp 

te zitten. Maar deze keer lukte het wel. Ben ik erg blij mee.

 

Een weekje later waren we op weg naar België en maakten een korte tussenstop

bij wat wel het mooiste bos van Nederland wordt genoemd. 

 

 

 

 

Het Savelsbos,

in ieder geval het bos met de meeste, nog oorspronkelijke biodiversiteit. 

 

Toch een heel andere beleving dan in een park.

En leuk natuurlijk dat ze tegen de heuvel op groeien.

 

 

 

 

En ook wit: de vele bloesembomen daar in de buurt. 

 

 

 

 

 

Bij Kasteel Oud Poelgeest was ik met een Fotodag van Deel de Natuur.

Zo kom je nog eens op plekken waar je zelf niet zo snel naartoe zou gaan.

Bovendien erg gezellig en leuk om fotografen met dezelfde belangstelling te ontmoeten.

 

 

 

 

 

Thijssepark

 

 

 

Half maart was er een zonnige zaterdag voorspeld,

dus naar het Thijssepark om bosanemonen te fotograferen.

's Morgens vroeg was het grauw en somber, maar dat zou wel veranderen?

Het park was bezaaid met bosanemonen, die niet zo opvielen,

omdat ze hun kopjes nog gesloten hielden.

 

Gelukkig zijn niet alle planten zo lichtgevoelig

en bloeiden de vingerhelmbloem en holwortel er wel volop.

Kleine, tere bloemen, die niet zo opvallen, maar prachtig om van dichtbij

(lees: met de macrolens) te bekijken.

 

Een heel jonge vingerhelmbloem, met de knoppen nog gesloten.

 

 

 

 

Vlak onder de knoppen zie je blaadjes, die een beetje lijken op

een hand met vijf vingers. Vandaar vinger-helmbloem.

 

Bij de holwortel hebben die blaadjes een gesloten rand:

 

 

 

 

Dat is het enige verschil waaraan je de soorten kunt herkennen.

Die sierlijke bloemen hebben ze allebei.

Maar hoe ging het met de bosanemonen?

Tijdens het middaguur zag het park er zo uit:

 

 

 

Hoewel het licht iets beter werd, was het nog niet genoeg

om hun bloemblaadjes echt te openen.

Toch enkele foto's:

Wat er wél graag op de foto wilde: grote bossen zomerklokjes.

Die zijn hun tijd dan weer ver vooruit.

 

 

 

Eerst een wat andere benadering van dit grote aantal: ICM,

ofwel bewegen met de camera:

Maar de klokjes op zich zijn nog leuker dan de wintervariant:

 

Met iets meer afstand:

 

 

 

 

Tot slot een beetje dromerig beeld van de holwortel,

mijn favoriet van die dag:

 

 

 

 

Leuk dat je dit blog bekeken hebt.

En als je van bloemen houdt: er komt nog meer aan. 

Tot blogs.