Kijken en nog eens kijken - dat doe je als je met een camera op stap bent.
Ik verwonder me steeds meer over wat er in de natuur te zien is en probeer dat zo mooi mogelijk vast te leggen.
Leuk dat je mee wil kijken op dit fotoblog - ik hoop dat je er plezier aan beleeft.

Klik op een afbeelding om de foto's in de lightbox te zien - groter en beter van kwaliteit.

zaterdag 14 september 2013

Happy Family

Hier in de omgeving zijn er altijd veel meerkoeten te zien. 's Winters zitten de weilanden vol, maar ook 's zomers zie je in ieder plasje water wel een paar meerkoeten zwemmen. Maar jonkies ... die zie je vrijwel niet. Ze hebben hier genoeg riet langs de slootkanten om de nesten goed te verstoppen. En als ze jonkies hebben, worden die doorgaans snel het riet in gesnaterd als er iemand aankomt. Dus hoe een meerkoetkuiken eruitziet, wist ik eigenlijk alleen van foto's. Totdat...


...ik ergens in juni zag dat een meerkoet zat te broeden op een nest midden in een brede sloot. En niet ver van mijn huis vandaan. Dus ben ik de weken daarna een paar keer langsgegaan om aan de slootkant bij mevrouw meerkoet te zitten, alvast wat foto's te maken, zodat ze misschien wat aan me zou wennen.

 

Toen ik op zondagmiddag 30 juni aan kwam lopen, zag ik vanuit de verte al twee volwassen meerkoeten bij het nest. Dus ik had goede hoop...en ja hoor:



 een klein, rood koppie in het nest.

Ik zat weer vrij dicht bij het nest langs de sloot. De meerkoeten reageerden daar helemaal niet op; ze gingen hun gewone gang en vonden het blijkbaar wel best.


Paps kwam mams wat lekkers brengen. 
Ik vind dit er heel liefdevol uitzien. Komt misschien ook door de ronding in de snavel, waardoor het lijkt of ze glimlacht.
 


Toen ik hier al zo'n kwartiertje zat te genieten, 
had ze nog een verrassing voor me in petto:


Er kwam nog een tweede koppie tevoorschijn.


Paps deed erg zijn best om steeds maar eten te brengen.


Ze bleken ook al groot genoeg om rond te wandelen


...en zelfs een stukje te gaan zwemmen...


Paps zwom nog naar de zijkant om mooi te poseren:




en te laten zien op wat een grote voet hij wel niet kan leven:


De dinsdag daarna had ik gelegenheid om in de ochtend naar ze toe te gaan.
Veel meer licht nu, zeker op het nest.


 





De kleintjes waren nu al een stuk mobieler en gingen al gauw het water in.
Paps en mams hielden ze goed in de gaten en waren continu bezig ze van voedsel te voorzien.


Hé, waar is mama nu?...


Ze zwommen al een heel eind bij het nest vandaan.

deze nog even iets meer close-up, want ik vind dat kleine koppie hier zo leuk:




Dit was voor mij een aantal uren zeker kijken in verwondering...
en bewondering voor de toewijding van de ouders. De samenwerking ging perfect en ze waren voortdurend met die kleintjes in de weer.

Helaas eindigt het verhaal over een happy family hier. Want de zaterdag daarna  zag ik 's morgens mama meerkoet nog bovenop het nest zitten. Toen ik in de namiddag terugkwam met de camera, was er in dat deel van de sloot geen meerkoet te bekennen. Wel zwommen er een paar loeigrote vissen rond het nest.
Om de hoek en honderden meters verder zag ik twee volwassen meerkoeten rustig foerageren...


Dank aan iedereen die op mijn voorgaande blogs heeft gereageerd.
Leuk en erg stimulerend!!

5 opmerkingen:

  1. Hai Corrie,

    Mooie serie van 1 van de lastigste vogels om te fotograferen. Vooral foto 12 vind ik zeer mooi.
    Maar de hele serie is gewoon erg fraai geworden. De kleine meerkoetjes zijn gewoon mooi van lelijkheid.
    Top gedaan.

    Groetjes,
    René

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat zijn ze toch schattig, die kleine meerkoetjes. Het zijn zeker niet de mooiste jonge vogels, maar wel heel aandoenlijk.
    groetjes Ghita

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi Corrie,

    Wat is het leuk om zo'n serie neer te zetten van vogels waarvan zoveel mensen denken 'o, gewoon een meerkoet'. Ze zijn echt wel de moeite waard om beter te bekijken en zeker als ze jongen hebben. De vertedering die je tussen beide ouders ziet bij het voeren van elkaar, de kleurrijke kuikens, de 'maffe' voeten van de volwassen vogels zijn allemaal heel mooi voor een geslaagde fotoserie. En dat laat je hier dan ook goed zien. Hoe heel gewoon soms heel bijzonder kan zijn!
    Jammer dat de kleintjes ineens spoorloos waren, maar ook dat hoort er dan gewoon weer bij, overleven is soms zo gemakkelijk nog niet.

    Groetjes,
    Marianne

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Beste Marianne,
      Dank voor deze mooie reactie. je beschrijft precies waarom deze serie mij zo dierbaar is: gewone vogels, maar een heel bijzondere ervaring om ze zo te kunnen meemaken.
      Hartelijke groet, Corrie

      Verwijderen
  4. schattige blog Corrie.
    foto's 15,16 en 17 vind ik erg mooi.
    triest te horen dat de jongen 'weg' waren... het is misschien de natuur, maar ik blijf dat toch naar vinden.
    groetjes, Nathalie

    BeantwoordenVerwijderen

Dank voor je bezoek en leuk dat je de moeite neemt om te reageren.