Kijken en nog eens kijken - dat doe je als je met een camera op stap bent.
Ik verwonder me steeds meer over wat er in de natuur te zien is en probeer dat zo mooi mogelijk vast te leggen.
Leuk dat je mee wil kijken op dit fotoblog - ik hoop dat je er plezier aan beleeft.

Klik op een afbeelding om de foto's in de lightbox te zien - groter en beter van kwaliteit.

zondag 25 augustus 2013

Zomeravond in de Biesbosch


Al weken van tevoren hoopten wij dat woensdag 24 juli een avond zou brengen met zo'n gedroomd zwoele zomeravondsfeer. We hadden voor die avond nl. een fotoworkshop geboekt bij Bas Breetveld van Fotosloep.nl : op jacht naar de bevers in de Biesbosch.
Die datum bleek een prima keuze - wàt een fantastische atmosfeer!


Bas heeft een aluminium boot met voldoende ruimte en prima zitplaatsen. Eerst even een stukje vlot doorvaren en dan de kleinere kreken in. Kijken, kijken en genieten.
 

Bas' enthousiasme voor alles wat met de Biesbosch en bevers te maken heeft, werkt erg aanstekelijk.
Hij vertelt veel en laat zien wat er aan sporen van de bevers langs de oevers te zien is. De herintroductie van de bever in Nederland (sinds 1988 - op 5 verschillende plekken) leek eerst moeizaam te verlopen, maar de laatste jaren groeit de populatie sterk. Bevers laten zich echter niet zo makkelijk aan mensen zien. Als boten te dichtbij komen, geven ze ter waarschuwing een fikse klap met hun staart op het water, duiken onder en zijn voorlopig onzichtbaar voor mensen.
Ze leven in familieverband in enorme ondergrondse burchten, die vanaf het water voor hen goed toegankelijk zijn.  Hun jonkies houden ze lang binnen. Pas vanaf het tweede jaar mogen ze buiten de burcht.


 
Het is een heel rustige avond op het water. Dat geldt voor het aantal mensen - weinig bootjes - maar ook de vogels houden zich koest. Hier en daar zwemt er een watervogel. Vanuit de boot maak ik wel mijn allereerste foto van een fuut met jonkies op haar rug. Ze zwemt niet eens zo heel dichtbij, maar ik ben wel blij met de foto.


Verder zien we nog een jonge kwak (!), maar nogal veraf en verscholen tussen takken, dus niet echt binnen camerabereik. Ook de grote roofvogels bleven ver buiten ons bereik.


 Maakt niet uit. We relaxen volkomen op deze lome zomeravond en genieten van het uitzicht. Af en toe maken we een plaatje van het groen.


 En dan ... is het toch tijd voor de beverjacht.
Bas volgt een beverfamilie en weet waar de burcht is, op welk tijdstip ze zich meestal laten zien, en heeft het hoofd van de familie ook een naam gegeven: Elvis. Hij gaat er uiteraard vaak naartoe, zodat de bevers aan de boot gewend zijn. Voor we de kreek invaren waar we gaan wachten, nog even strenge voorwaarden: telefoons uit, geen geluid maken en liefst ook niet bewegen (hmmm... best lastig voor mij). We mogen ook niet direct als we wat zien, gaan fotograferen, want: maakt geluid. Dat alles om ze niet te laten schrikken, want zodra ze onraad bespeuren, zijn ze weg. En als ze echt geschrokken zijn, komen ze niet meer terug.
Dat alles maakt het best wel spannend ... we wachten heel stil af: komen ze, of vanavond niet.
En dan zien we Elvis zwemmen. Maar hij zwemt ook weer weg. Oh, daaronder de bladeren komt er één aan. Een boel gekraak van een fikse tak, die heen en weer zwiept op het water. Dan wordt het weer rustig. Ze gaan eten en we mogen foto's maken.
Bas had bij voorbaat al aangegeven dat de lichtomstandigheden lastig zijn om foto's te maken. Deze avond blijven ze onder de overhangende struiken, dus heel erg in het donker. Toch probeer ik een paar keer te schieten en... er is er één redelijk scherp!
Er dreef een tak voor, die het licht wel had gepakt - dat leidde de aandacht af. Dus: flink uitgesneden, een zwart vignetje en een zwart randje eromheen. Zo vind ik hem wel goed uitkomen.


Op de terugweg, het begint dan echt donker te worden, zien we nog enkele bevers zwemmen. Het bevervolk wordt wakker - tijd voor ons om naar huis te gaan.
Met herinnering aan een werkelijk geweldige zomeravond.

Voor wie meer over de bevers wil weten, op www.fotosloep.nl houdt Bas een blog bij met heel leuke filmpjes. En foto's natuurlijk.

donderdag 22 augustus 2013

Oefenparadijs voor vogelfotografen


Het Parc ornithologique de Pont de Gau is een vogelreservaat in de Camargue.  Er wordt onderzoek gedaan en men vangt er ook gewonde dieren op. Daardoor zitten er enkele dieren in kooien, maar de meeste vogels kunnen gaan, staan en vliegen waar ze willen.


In het centrale deel, vlakbij de ingang, is ook een terrasje en daar zijn de meeste mensen. Maar er heerste een heel rustige sfeer, terwijl wij er midden juli waren, dus midden in het vakantieseizoen.
De flamingo's zelf zijn veel luidruchtiger aanwezig. De grootste groepen flamingo's staan vlakbij dat centrum en het leek daar wel of ze continu bonje hadden met elkaar. Wat een herrie.










Vanuit dat centrum kan je verschillende kanten op lopen, zodat de mensen zich verspreiden en het steeds rustiger wordt. Ook de flamingo's hebben dan meer ruimte om hen heen, veel handiger om te fotograferen, want het zijn natuurlijk heel fotogenieke vogels. Het park bestaat uit verschillende delen. Aan de ene kan zijn de flamingo's de grote publiekstrekker. De ander kant op zijn er grotere waterpartijen, waar het zelfs stil was. Er zijn heel veel plekken waar je de vogels goed kunt bekijken, enkele uitkijktorens en véél kijkhutten. We zijn er deze vakantie twee keer geweest, maar ik had er nog wel dagen kunnen vertoeven. Echt genieten daar.







Deze blog gaat helemaal over de flamingo's. De rest komt in een volgend blog.



Af en toe zagen we een beige exemplaar. Ik dacht eerst dat dat misschien oudjes waren, maar nee... het zijn juist de jonkies.




Deze studeert voor dirigent....










De volgende plaatjes zijn niet voor het mooie, maar het was zo'n gek en onverwacht gezicht.
Terwijl het eigenlijk wel logisch is, dat ook zij tegen het eind van zo'n heel hete zomerdag een verkoelend bad wel kunnen waarderen. Dus duiken ze koppie onder:






 Nu nog wel wat plaatjes voor het mooie:













Fantastisch, zo'n dag...je blijft klikken.
Zoals al gezegd, volgende keer andere vogels uit het fotografenparadijs. 

 

dinsdag 20 augustus 2013

De kop...


De titelfoto hierboven is de kop van een van de mooiste vogels die ik ken. Reigers bewegen zo sierlijk, zowel lopend als vliegend. Ik vind het hele "deftige" dieren.
In de weilanden rondom mijn huis zie je ze veel, maar het is doorgaans niet makkelijk om dichtbij te komen. Begin juli had ik op zaterdagochtend een nieuwe lens gekocht - een 70 tot 300 mm zoom - dus in de namiddag op de fiets en de camera gebruiksklaar in het mandje. Ik had al een aardig rondje gefietst en was bijna weer thuis zonder echt leuke foto's, toen ik aan de overkant van een smal slootje een blauwe reiger zag staan. Een klein stukje verder zette ik mijn fiets neer en langzaam liep ik terug. De reiger bleef gefocust op de sloot en bewoog niet! Ik was zo dichtbij dat ik 300 mm niet eens nodig had om de reiger vol in beeld te krijgen....









... maar wel leuk om ook ook een close-up te kunnen maken.








En kort daarna een echte test of de combinatie "mijn nieuwe lens en ik" een goede zou worden:
de reiger besloot om een stukje te gaan vliegen.








Gaaf ... dat wil best lukken. De foto´s bedoel ik dan, want dat de reiger zo mooi op zou stijgen had ik wel verwacht.

En toen wilden er ook nog een paar futen in het avondzonnetje voorbij zwemmen.





De kop is er dus af: het eerste blogje.
Over een dag met 2 cadeautjes: eerst een nieuwe lens en dan een blauwe reiger die wel wil poseren.