Kijken en nog eens kijken - dat doe je als je met een camera op stap bent.
Ik verwonder me steeds meer over wat er in de natuur te zien is en probeer dat zo mooi mogelijk vast te leggen.
Leuk dat je mee wil kijken op dit fotoblog - ik hoop dat je er plezier aan beleeft.

Klik op een afbeelding om de foto's in de lightbox te zien - groter en beter van kwaliteit.

maandag 28 maart 2016

Rood en mandarijnen





Het vervolg op mijn eerdere blogje over een bezoek aan Avifauna.
In de middag lieten de rode panda's zich zien. Heel leuke dieren,
met erg lieve koppies. Hier zitten ze samen aan de bamboe.




De voorkeur voor bamboe hebben ze gemeen met de grote panda's,
waar ze geen familie van zijn. Ze hebben een minder exclusieve smaak, 
want ze eten ook wel ander plantaardig voedsel.
Evengoed wordt hun voortbestaan bedreigd. In het wild leven ze
hoog in de Himalaya; boven 1800 m. (info Wikipedia)




Ze hebben een gebiedje met veel groen, waar ze in kunnen
"verdwijnen". Verspreid over verschillende (hoge) bomen
hangen er "holletjes" . Misschien gebruiken ze er één als
nestkastje? In ieder geval plek genoeg om zich terug te trekken,
wat eentje al snel deed. Later liet hij (zij?) zich nog heel even zien.




Nummer twee ging de andere kant op. 
Klautermogelijkheden genoeg.




Dan komt-ie ook nog even lekker dichtbij,
voordat hij in het groen en uit het zicht verdwijnt.



 

In datzelfde gebied liepen kraanvogels rond; voor een lelijke,
deels oranje geverfde schutting. Maar als spiegel in het grachtje
eromheen deed dat oranje het wél leuk:




Waar ik echt naar op zoek was, waren de mandarijneenden.
Vorig jaar had ik ze hier gezien, maar daar geen leuke foto's van 
kunnen maken. In de namiddag zag ik ze hier nu in de gracht.




De heren zijn érrug mooi en lieten zich het meeste zien.


  

Mijnheer en mevrouw samen:




Nog iets later zwommen er veel mannen iets verderop;
het licht en de blauwe spiegeling in het water werken hier
heel leuk mee:


 

Mandarijneenden komen uit China, 
maar er schijnen hier in Nederland een behoorlijk aantal
paren (ruim 200) in het wild te overleven.



  





Alles bij elkaar wel een mooie oogst van een dagje Avifauna.
Als het licht goed is, wil er veel lukken.



Dank voor al jullie leuke reacties op het voorgaande blog:
Langs de vijver bij Avifauna. 
 


 

zaterdag 19 maart 2016

Langs de vijver bij Avifauna





Zondag 28 februari was een frisse, maar zeer zonnige dag;
wij besloten deze dag door te brengen in het vogelpark Avifauna.
Vorige winter waren we daar geweest, maar toen was het deel 
rond de vijver afgesloten. Nu was ik daar dubbel nieuwsgierig naar,
dus direct na aankomst doorgelopen naar de vijver.

Wat daar direct opvalt, zijn de vele ooievaarsnesten die er staan;
op één na waren ze ook allemaal al in gebruik genomen.
Het was er regelmatig een geklepper van belang.
Maar wat foto's betreft laat ik vandaag de Hollandse ooievaars
links liggen. Ik ben helemaal in de ban van hun doorgaans zeer
schuwe en mysterieuze soortgenoot: de zwarte ooievaar.



 
Nou ja, zwart... 
het zonlicht tovert de mooiste kleuren in zijn verenkleed.




Niet te geloven, zo dichtbij het pad hij rustig blijft staan;
op een meter afstand lopen de mensen langs.



 
Continu houdt hij zijn snavel "verstopt" tussen zijn 
borstveren. Oei, dat geeft een aparte blik, lijkt wel flirten.


 

Prominent aanwezig zijn hier de pelikanen. 
Het zijn er ook véél. Ze lopen kris-kras door elkaar.




Mensen en pelikanen lopen ook door elkaar;
ze zijn totaal niet schuw. Misschien niet zo natuurlijk,
maar wel een heel leuke ervaring.




Tweekoppig bolletje:


 
 Het formaat is best indrukwekkend als je er zo dichtbij bent.






Er werd vandaag veel gepoetst.





 De pelikanen waren vandaag weinig in het water;
dat was wel fijn voor de aalscholvers, want die 
vonden het maar niets als ze in de buurt kwamen.





De kroonkraanvogels roepen herinneringen op aan Afrika.
Zulke sierlijke vogels. 
En als het zonlicht door dat kroontje wil schijnen... 











Nog een Afrikaanse verrassing: parelhoenders.
Hier aan de wandel in de Kalahari (foto 2010):




Maar daar kon ik ze niet close-up fotograferen.




Of vanuit een lekker laag standpunt:






Rond de vijver bij Avifauna: daar is het wel heel plezierig vertoeven.
In de ochtend heb ik een paar uur over het rondje gedaan; 
in de middag deed ik het rondje nog eens andersom. 
Met een "pauze" in de rest van het park. Die foto's volgen nog.

Ontzettend leuk om zo tussen de vogels door te kunnen lopen.
Mede door het mooie licht heb ik hier gigantisch lopen klikken,
en genieten! En dan hadden we de maki's nog gemist, die zaten 
in hun kooi. Misschien vanwege de lage temperatuur?
Nou ja, we komen beslist nog eens terug.




Dank voor jullie leuke reacties op het voorgaande bericht over het 
Oceanografic in Valencia.


zaterdag 5 maart 2016

Valencia * Oceanografic




Van ons bezoek aan het Oceanografic in Valencia in mei 2015,
had ik wel de foto's van de lepelaars laten zien (klik hier voor dat bericht).
Het was een hele verrassing om daar in een enorme volière 
veel dieren uit het Caraïbisch gebied te zien. Behalve de lepelaars,
witte en roze, ook verschillende reigers.


   

Rode ibissen,





een enorme hagedis, 
die 's morgens in de zon lag op te warmen,


 

in de namiddag had hij zich meer verdekt opgesteld.







Maar het Oceanografic gaat natuurlijk vooral over water.
Er zijn verschillende enorme aquaria

Deze haaien zagen we steeds weer langszwemmen,
aandoenlijk om te zien hoe de kleine steeds dicht bij mams blijft.  





Bij de tropische vissen ben ik nogal bezig geweest met
de camera. Ondanks de moeilijke lichtomstandigheden wilde ik 
toch proberen iets van die kleurenpracht op de foto te krijgen.


 

   

Bij deze onderwaterlandschappen werkt het 
wateroppervlak ook als spiegel.



  

En ik wilde zo graag Nemo op de plaat. 
Maar wát een piepklein visje is dat. En snel. 
Oef, dat waren heel wat kliks voordat ik deze dan toch had.




Ook ben ik weg van zeepaardjes.
Dit is zelfs een zeedraakje, of franjevis, 
nóg lastiger om vast te leggen.




Terug naar buiten.




De zacht kleuren op deze foto vind ik wel mooi.
En dat terwijl deze rond het middaguur is genomen. 
 
  


Ook nog eens terug naar de volière, waar ondanks de
middagzon veel foto's best wilden lukken.


Eerst twee foto's speciaal voor schildpadliefhebber Els:





Om af te sluiten met een paar kleine reigers, 
waarvan ik helaas geen namen heb kunnen vinden. 










Deze foto's had ik vorig jaar al wel uitgezocht
maar van een blogje was het steeds maar niet gekomen.  



Hartelijk dank voor jullie reacties op het blog "Langs de Vinkeveens Plassen".