Kijken en nog eens kijken - dat doe je als je met een camera op stap bent.
Ik verwonder me steeds meer over wat er in de natuur te zien is en probeer dat zo mooi mogelijk vast te leggen.
Leuk dat je mee wil kijken op dit fotoblog - ik hoop dat je er plezier aan beleeft.

Klik op een afbeelding om de foto's in de lightbox te zien - groter en beter van kwaliteit.

zondag 28 augustus 2016

Boomkikkers






De boomkikker begint behoorlijk populair te worden als 
foto-object. Toch wel nieuwsgierig geworden naar deze kleine
dieren, zei ik gauw ja, toen ik de kans kreeg met iemand mee
te gaan die ze wist te vinden.

De kikker leeft op open zonbeschenen plekken in relatief dicht 
begroeide en vrij vochtige biotopen in de buurt van water.
Wikipedia noemt verschillende plantensoorten als voorkeurs-
habitat van deze kikkers, maar op foto's zien we ze meestal bij of
op de bladeren van bramenstruiken.

Daar zagen wij ze ook.
Het allereerste boomkikkertje dat ik ooit zag:




 Ik heb nog niet een plaatje van de kikker op een braam,
maar hier zit-ie er wel heel dichtbij:



 

De boomkikker is de enige kikker in Nederland die kan klimmen,
ze kunnen zich goed vastgrijpen door hechtschijven aan hun poten,
waardoor die mij doen denken aan de zuignappen van een gekko.
Hieronder goed te zien:




Deze kikkertjes komen eigenlijk alleen in de voortplantings-
periode in het water. Verder leven ze op het land.
We zagen nu veel jonge kikkertjes van zo'n 2 cm groot
en enkele volwassenen, die tot 4,5 cm groot worden.
Die lengte betreft alleen hun lijf, want als de achterpoten 
meetellen, zijn ze wel 2,5 keer zo lang:


  

De volwassen kikkers zitten vaak tijdenlang onbeweeglijk
op een blad. De kleintjes zijn beweeglijker.
Op deze foto zijn beide te zien:




Klimmen langs de braamstruiken lijkt me wel een hachelijk
karwei voor hen. De doornen zijn in verhouding groot voor ze;
en zo'n scherpe punt in de kwetsbare buik lijkt me niet fijn.


  

De weg omhoog lijkt op een hindernisbaan.


  

Proberen die scherpe punten te omzeilen.


 

Behendig en snel.


 

En de beloning > hap




Nog een klauterpartij langs doornen:
 
 



  
 Meestal is het niet zo leuk om een dier van achteren
te fotograferen. Maar deze vind ik wel leuk als afsluiter.





Ik heb enorm genoten van deze heerlijk ontspannen ochtend.
Het bekijken van de kikkertjes was nog veel leuker dan ik had gedacht,
want gelukkig lieten ze meer zien dan "zitten op een blaadje".

Verder was het ook een zeer gezellige ochtend door het gezelschap 
van Jody, Ina en Cees en mijn echtgenoot Adri.

De foto's van Jody en Cees zijn te zien als je hierboven op 
hun gekleurde namen klikt.




Hartelijk dank voor jullie reacties op het voorgaande blog vol Zeeuwse knoopjes.  

 
 


 

zondag 14 augustus 2016

Zeeuws knoopje





Het Zeeuws knoopje lijkt wel gemaakt voor macro-fotografie.
Een bloem met verschillende gedaanten. Heel onopvallend 
in de border. Het geeft haar mooie vormen en kleuren pas 
prijs als je er met je neus bovenop gaat staan.
Of met de camera, natuurlijk.




In dit blog het Zeeuws knoopje van verschillende kanten bekeken,
op verschillende dagen, dus ook met wisselend licht.




















  
















Dank voor alle leuke reacties op het voorgaande blog met weidebeekjuffers.

 
 

dinsdag 2 augustus 2016

Weidebeekjuffers





Weidebeekjuffers...
 tot vorige week kende ik die alleen van plaatjes. 
En oh, wat leek het me gaaf om die juffers eens in 't echt te kunnen bekijken. 
Ik dacht dat ik daarvoor naar het oosten van ons land af moest reizen.
Totdat ... René Vos op zijn blog deze prachtige juffers liet zien, 
gefotografeerd langs ... de Kromme Rijn bij Utrecht/Bunnik.

Maar dat is helemaal niet ver weg!

Vorige week werd voor de dinsdagochtend zonnig weer voorspeld,
dus ging ik op vroeg op pad. Het was een prachtige ochtend
onderweg genoot ik al van de mistflarden over het land. Dat gaf
ook goede hoop voor juffers met dauwdruppels.... wie weet.
 
Achteraf gezien startte ik niet op de meest ideale plek,
niet zo veel riet aan deze kant van het water. Maar:
na een half uurtje: yes, daar zit er één!


     

Onmogelijk om dichterbij te komen of vanuit een ander 
standpunt een goede opname te maken. Dan maar een 
enorme crop om de dauwdruppels beter te laten zien.




Het duurde toch nog een poos voor ik de tweede zag, ook nog 
met druppels. Dit deel lag helemaal in de schaduw van hoge bomen.




Toen ik eindelijk bij een zonovergoten deel van de rivier aankwam, 
waar veel juffers aanwezig waren, was de zon al zo lang op, dat de 
juffers inmiddels goed opgewarmd waren. Ze vlogen volop rond.
Gelukkig wilden sommige wel even gaan zitten voor een fotoshoot.





En leuk dat de druppels op het riet niet zo snel verdampt waren.








Vliegend krijg ik ze niet te pakken.
Ook het even openen van de vleugels gaat razendsnel,
maar daarbij blijven ze op hun plek zitten.
Ze deden het vaak, dus lukte het wel om dat vast te leggen.





Hun metallic lak maakt ze zo oogverblindend mooi
en maakt dat de kleur verandert met de valling van het licht.
 
Extra aandacht voor de prachtig glanzende vleugels:



 

Het wit van een bruggetje op de achtergrond 
kleurt de vleugels anders.



 




Tot slot nog twee waterjuffers die ik deze ochtend tegenkwam.  
Dan valt het verschil in formaat behoorlijk op. Toch een stuk 
lastiger om bij deze kleinere juffers op het koppie scherp te stellen. 
Dat is bij de laatste ook niet gelukt
maar ik vond het wel een mooie sfeerplaat geworden. 




 



Jullie zullen inmiddels wel begrepen hebben dat ik hier
een fantastische ochtend heb beleefd. Zeker een plek om te onthouden.
Voor volgend jaar? Tenminste, als dat goed gaat met die juffers. 
Want ik heb alleen maar mannetjes gezien. 
De vrouwen zijn groen en hebben niet die donkere vlek op hun vleugels. 
Hopelijk weten die mannen dus wél waar de dames zich verstopt hebben.


 


Hartelijk dank voor al jullie reacties op het voorgaande blog met veldbloemen.