Kijken en nog eens kijken - dat doe je als je met een camera op stap bent.
Ik verwonder me steeds meer over wat er in de natuur te zien is en probeer dat zo mooi mogelijk vast te leggen.
Leuk dat je mee wil kijken op dit fotoblog - ik hoop dat je er plezier aan beleeft.

Klik op een afbeelding om de foto's in de lightbox te zien - groter en beter van kwaliteit.

woensdag 25 oktober 2017

Hippoclash





De tweede week van onze reis verbleven we voornamelijk
in het Krugerpark. Deze ochtend reden we direct naar een kijkhut,
niet ver van onze lodge vandaan, zodat we er kort na zonsopgang waren. 

 De serene stilte van een beginnende dag. 
Hier en daar wat "knorrende" hippogeluidjes, die horen zo echt bij Afrika.




 Al snel was er één, die zijn grote bek liet zien.




 En een andere, die een waterwolk opspoot.




 Niet veel later begon het echte gedonder.




 Twee knallen serieus tegen elkaar.
Maar van links komt een derde wel erg dichtbij.







 Dan is het plots twee tegen één;
de rechter maakt zich uit de voeten.




 Even inzoomen op zo'n gevaarlijke bek.
(nou ja, croppen dus)




 Hij rent het land op.
Het zijn logge beesten, maar niet te geloven hoe snel die kunnen rennen. 




 De andere twee erachteraan.




 Geen idee, wie van de drie er dan als eerste weer terugkomt.




 Maar de vaart zit er nog goed in, dus dat geeft een leuke splash.




 Zo ook bij nummer twee.




 Als nummer drie tevoorschijn komt, zwemmen de andere twee 
broederlijk naast elkaar langs (??)










dinsdag 17 oktober 2017

Pinguïns






Van tevoren had ik mij enorm verheugd op het bezoek aan de 
Afrikaanse - of zwartvoetpinguïns bij Boulder's Beach. 
En geheel terecht. Wat was dit ontzettend leuk! 



Al de tweede dag van ons verblijf rond Kaapstad stond dit op het programma.
We waren vroeg op pad en stonden ruim op tijd bij de ingang tot een klein strandje.
 Rond de parkeerplaats liepen de pinguïns al rond. Het gebied is afgesloten met een hek,
dat is alleen bedoeld voor mensen. Het hek ging om acht uur open. 

Heel lang hadden we het strandje, omringd door rotsen,  met de pinguïns voor ons alleen.



Later kwamen hier mensen zwemmen, maar toen waren de meeste pinguïns al vertrokken.



Zoals aan de meeste foto's wel te zien is, waren de pinguïns totaal niet schuw
en konden we behoorlijk dichtbij komen. Deze was nog vrij jong:



De Afrikaanse pinguïn is hier endemisch. Ze leven uitsluitend langs de kust van 
Zuid-Afrika en Namibië en broeden dan vooral op eilandjes. In Zuid-Afrika broeden ze ook
op drie plaatsen aan de kust, waaronder dus op Boulder's Beach.




Voor hun voedsel gaan ze natuurlijk de oceaan in, maar meestal komen ze
niet verder dan zo'n 10 km uit de kust.




Ze foerageren voornamelijk overdag, in kleine groepjes en zoeken
dan kleine vis, zoals ansjovis, kleine schaaldieren en inktvis.




Lenig zijn ze ook. 
Da's handig, want overal moeten de veren natuurlijk worden gepoetst.




Ze zijn partners voor het leven en nestelen ieder jaar op dezelfde plek.




Groepsdieren dus, maar toch zie je er soms een in z'n uppie aan komen zwemmen.




Eens kijken waar de rest blijft....




Waar zijn ze toch? Niemand te zien...
dan maar in m'n uppie tegen die berg op...




Later in de ochtend konden we via een plankier naar het grote strand lopen.




Mooi uitzicht over de baai.




Het plankier loopt langs de duinen waar ze nestelen.

De nesten onder de struiken zijn goed te zien, maar lastig te fotograferen, 
want donker onder de begroeiing, maar daar piept dan wel de felle zon tussendoor.




Ze leggen meestal 2 eieren per keer.




Van het informatiebord bij de ingang:




Je ziet er kuikens van verschillend formaat.




Ze zijn al snel vrijwel net zo groot als hun ouders.




Bijna bij het grote strand.






Bij het grote strand is ook de hoofdingang tot het park.
Daar is het druk met toeristen, die ook hier over een groot plankier 
kunnen lopen. En een goed zicht hebben op het strand, daar is het ook druk.


 

Paartjes bij elkaar.




En daar moet een ander zich niet mee bemoeien.






En waar strand is, daar is water...




Ook in het water wordt er gekibbeld (zie rechts)




Maar ik neem aan, dat er toch vooral naar vis gezocht wordt.







Met een laatste golf komt dit lange blog toch tot een eind.




Jullie snappen dat dit een fantastische ervaring was.
De Zuid-Afrikanen hebben het daar ook goed aangepakt met dat hoge plankier
boven het strand. Zo blijven mensen en pinguïns gescheiden en kunnen er heel veel
bezoekers tegelijk een goed zicht hebben op de dieren. 
En hun dagelijkse gedrag goed observeren.





Dank voor jullie leuke reacties op "Naar de lente".





dinsdag 3 oktober 2017

Naar de lente...









Een half etmaal opgepropt in een vliegtuig, extra reistijd eromheen, maar....
de volgende zonnige zondag lagen we op het lentegras in Kirstenbosch, 
de botanische tuin van Kaapstad, jonge nijlgansjes te fotograferen.

Deze kleintjes zijn zo aandoenlijk, overal ter wereld.
Hier waren ze totaal niet schuw, liepen rustig tussen de vele bezoekers door.




Ook volop gele bloemen:



In de tuin van onze lodge bloeiden lenteklokjes.



Dus we hadden het lentegevoel direct goed te pakken. 

Kirstenbosch is een geweldig park, zowel voor vogel- als voor bloemen en plantenliefhebbers.
Deze zondag waren er veel bezoekers, ook veel gezinnen die konden picknicken op de grasvelden. 
Maar een stukje doorlopen en je waant je er bijna alleen.
Het is een groot, glooiend park, prachtig onderhouden.
En nu dus al lekker groen. We hebben daar twee verschillende dagen doorgebracht.





Het is een botanische tuin; ze laten daar vooral de unieke flora van de  
Kaapstreek zien. Bijzondere bloemen zijn de protea's.




Enorme struiken met grote bloeiende bollen,
die we hier vooral in allerlei variatie van rood, oranje, geel zagen.





Een droomonderwerp voor macrofoto's.
Je kan er zo heerlijk in duiken;
het is echt een (kleuren)-feestje wat je dan te zien krijgt.










De sunbird duikt er ook graag in.




Tja, ze zijn lekker.
Vindt ook de Kaapse suikervogel.
(dit is meneer sugarbird; mevrouw heeft niet zo'n lange staart)




Van de paradijsvogelbloem, papegaaienbloem of Strelitzia Reginae, die normaal 
oranje bloembladen heeft, hebben ze hier in Kirstenbosch een variant gekweekt met gele bloemen.
Deze is vernoemd naar Nelson Mandela.




Mandela's gold.





Hier haalt mevrouw suikervogel op acrobatische manier haar maaltijd




50 tinten groen:



Tot zover Kirstenbosch.
Het is de bedoeling dat meer blogs volgen.

Ook meer naar het noorden langs de westkust konden we 
genieten van de lente. Een goudsblommetjie:




Velden vol geel:




Of wit en geel, plus struisvogels met lentekriebels.



Gele wevers, druk met het bouwen van hun nest.






Het tweede deel van onze reis waren we aan de andere kant van het land;
in de Kruger wildtuin. 
(het woord tuin heeft in het Afrikaans toch een iets grootsere betekenis dan bij ons)

Daar zagen we jonge mannen met lentekriebels.




En als er eenmaal geknokt wordt, volgen er meer.




Als je dit gezien hebt, dan kan je reis toch niet meer stuk?




We waren in Zuid Afrika op fotoreis met het Centrum voor Natuurfotografie,
onder de immer enthousiaste (bege-)leiding van Bart Siebelink.
Bart had een reis uitgestippeld vol afwisseling, met superkansen voor alle soorten natuurfotografie. 
Nadat ik dit jaar nog weinig tot fotograferen was gekomen, 
heb ik deze vakantie mijn fotohart volledig op kunnen halen.

En er ligt nu natuurlijk heel veel materiaal voor blogs.